Stictocephala (=Ceresa) bubalus F.
(Hemiptera: Membracidae)
1. TANIMI VE YAŞAYIŞI
Ergini 9-10 mm boyunda, açık yeşil veya sarımsı yeşilimsi renktedir. Pronotumun ön kısmında yanlarda boynuzsu iki çıkıntı bulunur. Pronotumun geriye doğru yükselmesi nedeni ile erginin yandan görünüşü kambur şeklindedir. Pronotuma dorsalden bakıldığında "Y" şekli görünür. Baş önden üçgeni andırır. Bu üçgenin yanlara rastlayan iki köşesinde iri siyah renkli petek gözler mevcuttur. önde, alın ortasında koyu gri renkli iki adet ocelli (nokta göz) bulunur. Dişilerin abdomeninde sert ve kuvvetli bir ovipozitörü vardır. Yumurtaları birbirine yaslanmış el parmakları gibi uzun sivri uçlu, beyaz renkli, 0.4 mm boyunda ve 0.1 mm enindedir. Yumurtaların üzerinde peteği andıran şekillerle süslü, çok ince zar halinde, kirli beyaz renkli bir mum tabakası bulunur. Nimfler çok, dikenli, gri renkli olup, 8 mm boyunda ve 4 mm eninde, kambur görünüşlüdür.
Kışı yumurta halinde, genç ağaç ve fidanlarda veya yaşlı ağaçların 1-3 yıllık dallarında kabuk içerisinde açtıkları yaralarda gömülü vaziyette geçirirler. Mayıs ayı başlarında açılan yumurtalardan çıkan genç nimfler çok ağır hareket ederler. Sonra kendilerini toprağa atarak ağaçların altındaki otsu bitkilere, özellikle yonca yapraklarına sıçrayarak beslenmeye başlarlar. Yalnız otsu bitkilerde 1.5 ay beslenerek gelişmelerini tamamlayan nimfler ergin hale geldikten sonra konukçularına uçarak yumurtalarını bırakmaya başlarlar. Yılda 1 döl verir.
2. ZARAR ŞEKLİ, EKONOMİK öNEMİ VE YAYILIŞI
Zararlının erginleri, genç ağaç ve fidanların gövdelerine yumurtalarını gömmek suretiyle ağaçlarda yaralar açar ve açılan yaralar nedeniyle de ince dallarda erken kurumalar görülebilir.
Zamanla dalların büyümeleri ile yaralar büyür ve oval bir şekil alır. Yaraların ortasındaki bitki dokusu deforme olur. Bir ergin 8 yara açabilmekte ve her yaraya da ortalama l -24 adet yumurta bırakabilmektedir. Yoğunluğun fazla olduğu zamanlarda, önemli zararlar yapabilir. Larvaların ve erginlerin beslendiği yonca ve otsu bitkilerdeki zararı ise önemli değildir.
Ülkemizde meyve bahçelerinde kimyasal mücadeleyi gerektirecek bir yoğunlukta bulunmamaktadır.
Ülkemizin her yerinde görülebilmektedir.
3. KONUKÇULARI
Esas konukçuları yonca ve otsu bitkilerdir. Sadece yumurtalarını bıraktığı elma, armut, kayısı, şeftali, kiraz, badem, asma, kavak gibi meyve ağaçları ve bunların fidanları ara konukçularıdır.
4. DOĞAL DÜŞMANLARI VE ETKİNLİKLERİ
Ülkemizde doğal düşmanları tespit edilmemiştir.
5. MÜCADELESİ
5.1. Kültürel önlemler
Yumurta bırakılan dallar kesilerek imha edilmelidir. Meyve bahçelerinde yabancıot mücadelesi yapılmalı, ara ziraat olarak yonca ekilmemelidir.
5.2. Kimyasal Mücadele
Bu zararlıya karşı kimyasal mücadele önerilmemektedir.
Facebook'ta Yayınla>